Artikeldatabank

Tijdens de Dag van de Trage Weg kan je volop genieten van wandelingen en rondleidingen die het belang van trage wegen extra in de verf zetten. Een belang dat wij maar al te goed kennen, want onze GR’s maken natuurlijk zoveel mogelijk gebruik van trage wegen. Als Grote Routepaden ijveren we dan ook mee voor de erkenning van deze wegen, zodat die ook in de toekomst voor iedereen toegankelijk blijven. We spraken met Gregor Dirven één van onze Vlaams-Brabantse vrijwilligers over hoe hij dat aanpakt.

Wie niet gelooft in de filosofie van ‘niets is onmogelijk’ moet eens grasduinen in de dagboeknotities van enkele deelnemers aan de tochten van de Stichting Onbegrensd Avontuur. Hoe onbegaanbaar sommige paden ook lijken, de groep komt er altijd doorheen. Mensen met en zonder lichamelijke beperkingen kunnen die onvergetelijke, uitdagende momenten delen dankzij de Joëlette, een off-road aangepaste rolstoel.

Barbara en Leo hebben de GR 56 Tour de l’Ubaye gewandeld. Niet samen, maar elk met hun eigen partner en ook op een verschillend tijdstip. Het enthousiasme van Leo overtuigde Barbara om de schitterende tocht door de vallei van de Ubaye te maken, verscholen tussen het Parc des Ecrins en het Parc du Mercantour. En dan komt het moment om samen herinneringen op te halen en om duizendmaal te zeggen “hoe schoon het daar wel is”.

Op zoek naar blogs voor de rubriek Onderweg botste ik op ambulare.nl. Het Latijnse woord voor ‘wandelen’ miste zijn effect niet. “‘Effe Henrie bellen”, dacht ik. We ontmoetten elkaar net vóór de jaarwisseling in Hulst aan het busstation. Henrie wandelde het Grenslandpad, dat hier overlapt met de GR 122 die op mijn menu stond. We wandelden 10 km samen richting Koewacht. Op een grijze dag met motregen, maar dat kon de pret niet drukken.

In het voorjaar van 2022 zendt Eén de nieuwe avonturen uit van Vlaanderens bekendste stapper, Arnout Hauben. Arnout stapt nooit zomaar om te stappen, maar om verhalen te zoeken. Corona heeft daar niets aan veranderd: hij is blijven stappen, en blijven babbelen. Tijdens één van de laatste dagen van 2021, en tegelijk één van de laatste dagen van de montage van ‘Dwars door de Lage Landen’, maakte hij even tijd om de lezers van Op Weg alvast nieuwsgierig te maken naar zijn nieuwste GR-avonturen.

Van je hobby een job maken, weinigen die het kunnen. Ignacio, afkomstig uit het Spaanse Zaragoza en gebeten door het fietsen wandelvirus, deed het. Van de Pyreneeën verkaste hij naar El Maestrazgo, zelfs voor Spanjaarden een haast onbekende streek.

Reizen zit Tine Luyten in het bloed. Bij voorkeur naar verre landen. Vooral Latijns-Amerika heeft haar hart gestolen. Een passie die ze vorig jaar in Guatemala deelde met acht mensen met een verstandelijke beperking. Met de beklimming van een vulkaan als hoogtepunt.

Exact twintig jaar geleden stak Marcel de eerste keer het Kanaal over voor een trektocht. “Ik liep de WoldsWay en herinner me vooral dat het vijf dagen lang prachtig weer was.” Tom pikt meteen in: “Toen ik daar was heeft het vijf dagen pijpenstelen geregend. ”Beknopt verslag van een boeiende namiddag vol anekdotes met één rode draad: een passie voor Britse trails.

“Je zal mij gemakkelijk vinden, ik woon langs GR 128 in Deurle”, had Lieven Vantieghem me aan de telefoon gezegd. Meteen de perfecte binnenkomer voor wat een boeiende babbel met een medestander èn tegelijk atypische GR-man zou worden.

Sinds enkele jaren kan je op ‘markeerreis’ naar de Balkan. In groep wandel je een stuk van de historische route die het Ottomaanse leger van Sultan Suleyman in 1529 aflegde tussen Istanbul en Wenen, en onderweg breng je markeringen aan. Op de Fiets en Wandelbeurs hadden we een gesprek met de initiatiefnemer van dit veelzijdigeproject, Sedat Çakir.

“Voor mijn verjaardag wil ik een rugzak, dat is het enige waar je mij een plezier kan mee doen”. De boodschap van Ignace aan zijn ouders was duidelijk. Maar zijn eerste reizen en trektochten deden hem dromen. Van steeds hogere en steilere bergen. Van de Alpen naar de Alpamayo. Hoe en ten koste van wat hij die droom realiseerde schreef hij neer in een meeslepend boek.

Het wandelvirus bestaat wetenschappelijk niet maar fictief hoort het in het lange rijtje van de erfelijke virussen. Het beestje is overdraagbaar tussen generaties, maar wel absoluut goedaardig én doorgaans zeer welkom bij wie ‘besmet’ is. Vader en zoon Martin en Koen Meirlaen leveren het bewijs.