Artikeldatabank

Niemand in de Lage Landen die de Pyreneeën beter kent dan Ton Joosten. Al bijna een kwarteeuw doorkruist deze Nederlander de bergketen. Meestal te voet en alleen, gewapend met tent, rugzak en fotocamera. In 1997 verscheen zijn eerste wandelgids. Later volgden er nog zes. En tussendoor bracht hij een fotoboek uit met de toepasselijke titel ‘Mijn Pyreneeën’.

Rutger van den Hoofdakker ontdekte de ‘wild beauty’ van de Montenegrijnse bergen.

Sneeuwschoenwandelen is een ware opmars bezig. De tijd dat enkel toerskiërs het winterse (hoog)gebergte opzochten, is voorbij. Ook met ‘raquettes’ kan je sportieve bergtochten ondernemen. Maar in elk berggebied met voldoende sneeuw dreigt ook het ‘witte gevaar’. Dus niet enkel in de Alpen en de Pyreneeën, maar ook in middengebergtes zoals de Vogezen, het Centraal Massief, de Schotse Hooglanden of bergachtige streken in Scandinavië.

Turkije is een land met een eeuwenoude geschiedenis en dus ook met eeuwenoude paden. Niet toevallig was het een historica die in 1999 de Lycian Way lanceerde als eerste langeafstandspad voor wandelaars. Nieuwe cultuurroutes volgden en vorige lente trok ik vijf weken langs het St Paul Trail. Niet om het geloof te verkondigen, maar om ver weg van het massatoerisme te genieten van natuur en cultuur.

Waarom zijn Nepal en Peru zo populair en pakweg Albanië of Georgië niet? Enkele tips om een tocht te plannen in de Kaukasus, de Karpaten of de Dinarische Alpen.

Op de grens van Georgië en Rusland ligt de Hoge Kaukasus, een prachtig berggebied waar al eeuwenlang om gestreden wordt. Langs ruïnes van forten en verdedigingstorens trekken we twaalf dagen lang richting de voet van de Kazbeg, een vijfduizender.

De Karpaten stonden al lang op ons verlanglijstje. Deze weinig gekende bergstreek, uitgesmeerd over zeven Oost-Europese landen, omvat onder meer het grootste Europese oerbos buiten Rusland en herbergt meer dan de helft van de Europese beren en wolven. Maar hoe lang nog?