Artikeldatabank

In een rotvaart zoeft de hogesnelheidstrein mij van Tanger naar Marrakesh. De bus brengt me rustig verder tot Agadir, waar ik mijn kameraden uit België ontmoet. Samen trekken we vijf dagen door de Anti-Atlas, het zuiden van het Atlasgebergte.

De GR 54 omcirkelt het bergmassief de Écrins in de Franse Alpen. Begin september laten wij ons er charmeren door de hoge pieken, marmotten en gemzen. We leren ook dat hongerige Britten niet bijten, maar steekvliegjes wel.

Het is best vreemd, zo’n driehoekig plateau dat 50 m boven de rest van Vlaanderen uitsteekt. Waarom zijn de Hoge Kempen eigenlijk zo hoog? De verklaring zit hem in de opmerkelijke geologische geschiedenis van deze prachtige wandelstreek. En die begint bij de ijstijden …

Alan Graham had een droom: een pelgrimstocht uitstippelen om zijn patroonheilige te eren. Vele prospecties en vergaderingen later staan ook wij in het kleine maar leuke stadje Armagh aan de start van zijn en onze persoonlijke bedevaart.

De Streek-GR Groene Gordel leidt je in een lus door de Groene Rand rond Brussel. De stad is nooit ver weg en toch is het volop genieten van rust en natuur, gevarieerde landschappen, verrassende monumenten en tradities.

Het was van 2018 en de Tour des Volcans du Cantal geleden dat ons wandelgroepje nog eens op septemberavontuur trok. De keuze viel uiteindelijk op de Beaufortain, een middelhoog massief rondom het aardige stadje Beaufort. Vooral de verwachte panorama’s op de Mont Blanc deden ons lang vooraf dagdromen.

Onze eerste huttentocht was “boenke d’erop”, zoals ze bij ons zeggen. Vier wandeldagen van de ene rifugio naar de andere, onderweg genietend van het prachtige decor van de Dolomieten. Een zware inspanning door het vele stijgen en dalen, maar ook ontspannend dankzij de gezellige avonden in de hutten. Kortom, een perfecte teambuilding voor ons gezin.

De Aubrac is wellicht het best bewaarde wandelgeheim van Frankrijk, maar daar komt stilaan verandering in. De Chemin de Saint-Jacques trekt steeds vaker vanuit Le Puy en Velay een streep van al dan niet vrome bedevaarders door de hoogvlakte, en ook de Tour des Monts d’Aubrac ontsluit de streek. Ruim 200 km stapgenot, verdeeld over de GRP en de GR’s 6, 60 en 65.

Het wandelen van een lange afstandswandeling is altijd een grote droom van mij geweest. Eentje met veel verlangen en met het gevoel van: “Wie weet, misschien ooit.” En met alle mogelijke wandelpaden die ik tegenkwam, was het enkel wachten op het vinden van het juiste pad en het juiste moment. Voor velen sloot corona meerdere deuren. Voor ons, mijn vriend en ik, gingen er een paar open.

Op zoek naar een korte trektocht dichtbij en toch ver weg van de bewoonde wereld? Dan ben je in het Hertogenwald op de juiste plek. Op stafkaart stippelde ik een traject van 75 km uit, inclusief twee overnachtingen op een bivakzone. De route begint en eindigt in Eupen en is een aanrader voor elk seizoen, ook in de winter.

Een aanrader voor iedereen die een beetje getraind is. De GTA of Grande Traversée des Ardennes is een echte wandelklassieker. Het pad door de centrale Ardennen van La Roche tot Bouillon verbindt de mooie valleien van de Ourthe, de Lesse, de Lhomme en de Semois, allemaal zijrivieren van de Maas.

Er werd een indian summer aangekondigd, dus twijfel ik niet lang. Op vrijdagochtend rijd ik na een fijn ontbijt met het gezin naar Beforterheed, net boven Beaufort. De route die ik zal volgen is grotendeels gebaseerd op bestaande wandelroutes, met her en der een niet gemarkeerd stukje, kwestie van het een beetje uitdagend te maken.

Tussen twee coronagolven in trakteer ik mezelf op een geut Piemonte. Gewapend met mondmaskers en handgel trek ik de Val Maira in, een pure vallei vol schoonheid. Maar ongevraagd krijg ik bezoek van Alex.

Na een tocht langs de verlaten invasiestranden van Normandië in 2019 treden mijn broer en ik opnieuw in de sporen van de ‘101st Airborne Easy Company‘, dit keer in de regio rond Bastogne, en in gezelschap van onze zus. Met trajecten van de GR 14, GR 15, GR 57, GR 151 en een stukje Eisleck trail puzzelen we onze wandellus in elkaar.

Lente 2020. Het land is op slot. Het West-Vlaams beton ben ik meer dan beu. Waar is de uitgang? Samen met goeie vrienden besluiten we de GRP 571 uit te testen. Van Gouvy naar Aywaille. "Tsjoolen" zoals vroeger met tent, vuurtje en slaapzak doen we niet meer. Dus moeten we op zoek naar onderdak.

Lang geleden, in 2005, schreef ik een boek over mijn drieweekse tocht op het Catalaanse traject van de belangrijkste GR van het Iberisch schiereiland: de GR 1. Omdat hij over zijn hele lengte – 1250 km van de Middellandse Zee tot aan de grens met Asturië – langs kleine dorpjes en stadjes vol middeleeuwse geschiedenis loopt, verdient hij zijn bijnaam ‘Sendero historico’. Tijd voor een nieuwe portie geschiedenis.

Op een boogscheut van België start één van Duitslands topwandelpaden, de Eifelsteig. Halsoverkop vertrok ik vorige zomer met de trein naar Aken. Misschien zat corona er voor iets tussen, maar door de groeiende wandelkoorts had ik veel meer drukte verwacht. Behalve in en rond de toeristische trekpleisters Monschau en Trier bleef het rustig op het pad. Niet dat ik daar rouwig om was, zo kon ik nog meer van de stilte genieten.

Lang voor de operatie vaccinatie volop in gang zou schieten had ik mijn spuitje al gehad. De formule was eenvoudig: GR 128 + GR 126. In gewone mensentaal: een wandeling van thuis in Gent naar Brussel. Een heerlijke symfonie met talloze verhaallijnen langsheen stadspleinen, bossen en glibberige dijken.

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen tussen Brussegem en Relegem kwam ik vaak markeringen van de GR 126 tegen. Maar waar begint die eigenlijk? En waar wandel je naartoe? Een beetje opzoekingswerk later was ik verkocht. Wat een fantastische tocht zou dat zijn: van thuis tot aan de Semois, langs een stukje Maas met zovele jeugdherinneringen.