Artikeldatabank

Hier in de Eifel is het voor mij begonnen. Met een fietsverslag won ik een lezerswedstrijd in de voorganger van Op Weg. Het is dan ook met nostalgie dat ik op pad ga, voor alweer een boeiende confrontatie met het rijke erfgoed, de natuurpracht en … het overstromingsleed.

Ook elektrisch was deze tiendaagse trip een sportief avontuur. Maar vooral een heerlijke mix van vloeken op Italiaanse chauffeurs, gecharmeerd zijn door diezelfde Italianen, uitkijken naar het einddoel en heimwee na afloop.

Water is overal aanwezig in Nederland. Tijdens onze fietsreis door Gelderland, Overijssel, Drenthe en Groningen valt het ook weleens uit de lucht. En dát maakt onverhard fietsen toch net wat avontuurlijker!

Terwijl ik van mijn koersfiets stap in Hansbeke en me van helm en handschoenen ontdoe, loopt Pieter mij al breed lachend tegemoet. Ik kom praten over malrapida.be – Esperanto voor ‘langzaam’ – de blog waarop Pieter Brusselman en Hilde Langeraert berichtten over de grote fietsreis van hun gezin door Europa.

‘Mooiweerfietsers’ noemen we onszelf. Maar ondanks een eerdere, kletsnatte ervaring over het Kanaal lieten we ons toch opnieuw verleiden. Aangetrokken door de landschappen en de gastvrijheid, én geïnspireerd door literatuur en muziek.

In dit tijdschrift stonden al odes aan de Maas, de Rijn en de Loire. Ooit schreef een redacteur een brief aan zijn geliefde Somme. Al die rivieren hebben echter jaagpaden, de Moldau nauwelijks. Ons verhaal is hobbeliger. Zoals sommige beroemde muziekstukken

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

MALDEREN, AUGUSTUS 2019. Felicien Vander Maelen rijdt nog steeds rond op deze fiets van 56 jaar oud. Sinds die fameuze mini-vuelta van 1968 hebben man en fiets naar schatting nog vijf keer rond de aarde gebold. De voorvork is niet meer origineel, de wielen zijn vervangen, maar het kader heeft het allemaal meegemaakt.

De tijd voor een gezinsvakantie was dit jaar beperkt. We kozen voor een intensieve,sportieve vakantie: 852 km fietsen langs de grenzen van Vlaanderen. Pure familytime.

Vorige zomer fietsten we door het zuidwesten van Nederland. Deze keer staat ons stuur in zuidoostelijke richting. De weg is uitgestippeld, logies vastgelegd, de benen ingesmeerd. We gaan heel veel veerboten nodig hebben om de talrijke rivieren en kanalen over te steken en nemen alvast ook ons zwemgerief mee.

Te midden van de nog besneeuwde bergtoppen zet ons vliegtuig zijn landing in naar de luchthaven van Tromsø. We landen zacht, maar hopen vooral dat onze fietsen de bagageafhandeling goed doorstaan. Eén fietslamp haalt het niet, maar we kunnen op weg.

ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1974. Op dag twaalf van onze fietsreis naar Schotland zijn we in het piepkleine Shap beland. De moed zinkt ons in onze natte schoenen. Jeans rechterpedaal is afgebroken. In geen velden of wegen is er een fietsenmaker te bespeuren en in alle richtingen zijn we door forse heuvels omgeven. Hier komen we nooit meer uit.

ZONDAG 15 SEPTEMBER 1974. Gerommel aan onze fietsen heeft ons gewekt. Maar nog voor we ons uit onze slaapzakken kunnen wurmen, priemt de krachtige lichtstraal van een zaklamp schaamteloos de tent in. Een autoritaire stem wil weten wie we zijn, waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn. Deemoedig leggen we aan de politieman uit dat we van België zijn, Schotland doorkruist hebben en nu op weg naar huis zijn.

Mede door een aantal warme herinneringen aan wandeltochten door de Pyreneeën leek het onvermijdelijk dat ik tijdens een van mijn lange fietstochten door Europa ook Spanje zou aandoen. Een aantal vooroordelen hielden mij echter lang tegen. Tot een speciale ontmoeting de doorslag gaf.

WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1974. Dag 17 van onze fietsreis naar Schotland en de enige jeugdherberg op het eiland Skye blijkt volzet te zijn. Maar de jeugdherbergvader schudt een oplossing uit zijn mouw. Zijn assistent woont een congres bij in Edinburgh. Diens kamertje mogen we gebruiken. Een heel klein kamertje met een eenpersoonsbed is het, net groot genoeg om naast het bed de matras op de vloer te leggen en zo twee slaapplekken te creëren.

Ierland, tot voor kort in mijn verbeelding gereduceerd tot een huis op een klif, gegeseld door striemende regenvlagen, een huilende wind en het gedonder van beukende golven. Na twee weken fietsen weet ik het, het huis bestaat. Meer nog, de werkelijkheid tart mijn verbeelding in de overtreffende trap. Beara, Iveragh en Dingle zijn drie schiereilanden, diep ingesneden door prachtige baaien. Elk met een ringweg. De ‘Ring of Kerry’ op Iveragh is een toeristische topper. De vele toerbussen rijden er in tegenwijzerzin, de weg soms te smal om te kruisen. Killarney is een groot nest met luxueuze hotels die elkaar naar de kroon steken. Beara, charmant en rustig, ligt uitnodigend te schitteren in de zon. De ringweg biedt spectaculaire vergezichten. Toch slaan we af en rijden kleine lussen of een doodlopende weg. Zo zijn er veel, heen en terug. Woorden schieten tekort, mijn camera kan onmogelijk het hele plaatje in beeld brengen...

Op vakantie met de fiets, zonder strak plan, daar houden wij van! Na een geslaagde ‘try-out’ in Friesland maakten we vorige zomer onze tocht wat langer: van het Zwitserse Bazel naar Carnoulès, ons stukje hemel op aarde in Frankrijk. ‘We’ dat zijn Joppe (9), Eppo (4), Pippa (2), Wim en ik

Een flink aantal jaren terug stonden we samen met vrienden vertrekkensklaar, achter ons de Atlantische Oceaan. Jaar na jaar fietsten we een tiental dagen oostwaarts, de pijlen van EuroVelo 6 volgend. Elk eindpunt was telkens een nieuw beginpunt, een hele onderneming met fietsen op treinen. Vandaag staan Frieda en ik in Boedapest, de blik opnieuw oostwaarts gericht. Ver weg wacht de Zwarte Zee.

Omdat de wind langs de Franse westkust overwegend uit het zuidwesten blaast, verkozen we via de Vélodyssée en Bretagne noordwaarts te fietsen en terug te keren via Normandië en de Vélo Francette. Een goede keuze, zo bleek.