Artikeldatabank

Wanneer ik mijn platgetrapte fietspaden voor een keertje wil verlaten, stap ik met mijn fiets op de trein naar Ronse of Geraardsbergen en duik ik onder de taalgrens.

Hier in de Eifel is het voor mij begonnen. Met een fietsverslag won ik een lezerswedstrijd in de voorganger van Op Weg. Het is dan ook met nostalgie dat ik op pad ga, voor alweer een boeiende confrontatie met het rijke erfgoed, de natuurpracht en … het overstromingsleed.

Ook elektrisch was deze tiendaagse trip een sportief avontuur. Maar vooral een heerlijke mix van vloeken op Italiaanse chauffeurs, gecharmeerd zijn door diezelfde Italianen, uitkijken naar het einddoel en heimwee na afloop.

Water is overal aanwezig in Nederland. Tijdens onze fietsreis door Gelderland, Overijssel, Drenthe en Groningen valt het ook weleens uit de lucht. En dát maakt onverhard fietsen toch net wat avontuurlijker!

Terwijl we tussen Maas en Ourthe onze pedalen in beweging zetten, ontvouwt zich voor ons een schilderachtig landschap van glooiende heuvels, weelderige bossen en rustige beekjes.

Terwijl ik van mijn koersfiets stap in Hansbeke en me van helm en handschoenen ontdoe, loopt Pieter mij al breed lachend tegemoet. Ik kom praten over malrapida.be – Esperanto voor ‘langzaam’ – de blog waarop Pieter Brusselman en Hilde Langeraert berichtten over de grote fietsreis van hun gezin door Europa.

‘Mooiweerfietsers’ noemen we onszelf. Maar ondanks een eerdere, kletsnatte ervaring over het Kanaal lieten we ons toch opnieuw verleiden. Aangetrokken door de landschappen en de gastvrijheid, én geïnspireerd door literatuur en muziek.

In dit tijdschrift stonden al odes aan de Maas, de Rijn en de Loire. Ooit schreef een redacteur een brief aan zijn geliefde Somme. Al die rivieren hebben echter jaagpaden, de Moldau nauwelijks. Ons verhaal is hobbeliger. Zoals sommige beroemde muziekstukken

Sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te fietsen, konden we Berlijn, Amsterdam en Luxemburg al afvinken. Er was wat twijfel bij Katrien wegens wat stijgen en dalen, maar het werd tijd om Londen in het vizier te nemen.

De vorige lente verschenen Vlaanderen Fietsroute-gids inspireerde mede-auteur Toby Lauwerier tot deze huis-, tuin en keukenfilosofische ode aan fietsen in Vlaanderen. Een waar pleidooi voor duurzaam reizen dicht bij huis.

Wat oorspronkelijk een cadeau was voor een plechtige communie is inmiddels voor meter Andrea en metekind Nele een vaste zomertraditie geworden: fietsen naar Barjac, vanuit alle richtingen.

Met Porto als vertrek- en eindpunt beleefden we afgelopen zomer een Iberisch knalavontuur, maar de Portugese fietsverhalen houden we voor een volgend nummer. Naar aanleiding van Spanje themaland op de Fiets en Wandelbeurs zoomen we eerst in op een aantal Spaanse kunststeden op de Castiliaanse hoogvlakte. Segovia, een stad met verschillende stijlen die samen een sierlijk ensemble vormen. Avila, een sobere en ingetogen middeleeuwse stad. Salamanca, een opgewekte studentenstad met fraaie renaissance architectuur. En daartussen de eindeloze meseta.

De Vélodyssée, dat zijn 1200 km goede en vaak speciaal aangelegde autovrije fietspaden langs de Atlantische Oceaan. Koppel daaraan de Franse geneugten van het goede leven en je hebt alle ingrediënten voor een overheerlijke fietsvakantie.

Vorige Op Weg kon je lezen hoe we vanuit Roemenië, Hongarije en Slovakije vlakbij de Poolse grens belandden. Om Warschau, het eindpunt van onze tocht, te bereiken, moeten we echter nog de heuvels van Małopolska over.

6 juni staat te boek als D-Day. Exact 72 jaar geleden landden geallieerde troepen op de Normandische stranden om een westelijk front te openen en de Tweede Wereldoorlog te beëindigen. Vandaag kan je met de fiets het spoor van de tanks en jeeps van Generaal Patton volgen, de ‘vrijheid’ tegemoet.

Ik wil de Groote Oorlog voelen en kies voor de bekende Frontlijnroute. Het is mei en onderweg word ik vaak verleid door felgele koolzaadvelden. Kilometer na kilometer krijgen ze voor mij dezelfde symboliek als de rode klaprozen.

Mijn fiets staat te popelen om aan de tand gevoeld te worden. En is er een zwaardere beproeving voor een fiets dan de Vlaamse wegen? Bovendien heeft België nu ook zijn bivakzones, vergelijkbaar met het paalkamperen in Nederland. Behalve een plekje voor de tent en soms een waterpomp zijn er geen voorzieningen. De fiets en ik zijn benieuwd.