Artikeldatabank

In de winter is het Dak van België een winters sprookjeslandschap. Wij huurden een gîte en bleven er een paar dagen om op ontdekking te gaan met de wandelschoenen aan de voeten en de wandelstokken in de hand.

Een ‘stadswandeling’ via GR-paden stond al even op mijn bucketlist. Zou het een monotone aaneenschakeling van grauwe betonbanen en mistroostige gebouwen worden? Of zou een bruisende metropool als Brussel zijn mooiste geheimen tonen?

Sint-Martens-Voeren vormt zowat het geografische middelpunt van de Voerstreek en is dus een uiterst geschikt om de omliggende Voerdorpen te verkennen. Vanuit jeugdherberg De Veurs zochten we eerst de noordgrens met Nederlands-Limburg op, de volgende dag wandelden we naar de Waalse grens.

Wie al jaren zijn tochten zelf uitstippelt, kent het addertje onder het gras: het gepuzzel om de verbinding te maken tussen start, eindpunt en logement. Een echte GR-wandelaar weet daar wel raad mee, maar een andere oplossing is ook mogelijk. Wij kregen een GR-arrangement cadeau en ontdekten het gebundelde gemak van hotelboeking, maaltijden, tochtinfo en … vervoer van en naar het GR-pad. In ons geval de GR 512.

Er werd een indian summer aangekondigd, dus twijfel ik niet lang. Op vrijdagochtend rijd ik na een fijn ontbijt met het gezin naar Beforterheed, net boven Beaufort. De route die ik zal volgen is grotendeels gebaseerd op bestaande wandelroutes, met her en der een niet gemarkeerd stukje, kwestie van het een beetje uitdagend te maken.

Het noorden van de Streek-GR Hageland ligt in een overgangsgebied. Kijk je noordwaarts, dan zie je de Kempen liggen. Draai je zuidwaarts, dan ontdek je het glooiende Hageland. Wij knopen onze wandelschoenen voor een tweedaagse tussen Sint-Pieters-Rode en Scherpenheuvel, met een overnachting bij Hans en Jasmina in Rillaar.

Onze slaapplek voor één nacht is een stokoude, maar helemaal opgeknapte hoeve in het centrum van Millen, vlak bij de taalgrens. Robert en Jana van hoevehotel De Zwarte Stok zijn al meer dan 25 jaar gewoon om wandelgasten te verwennen en GR-verhalen met hen uit te wisselen.

Een GR-tweedaagse mag een ietsje meer zijn dan wandelen. Onderweg mengen we ons onder de bewoners van twee kloosters. De ontmoetingen wisselen tussen een nobel verheven en een zinnelijk werelds bestaan, tussen totale onthechting en een milde vorm van pure genotzucht.

Tussen het Waalse Land van Herve en het Nederlandse Mergelland ligt de Voerstreek. Een Vlaams natuurparadijs voor GR-stappers, maar ook voor knooppuntwandelaars. Wij stapten een tweedaagse combinatie, met als overnachtingsplaats de centraal gelegen Jeugdherberg De Veurs.

De Sallandse Zandloper voerde me van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug naar de uiterwaarden van de IJssel. Van een ruw bos- en heidegebied door een landbouw- en kanaallandschap naar een majestueuze rivierdelta. Mét een hoogteverschil van 65 meter – naar Nederlandse normen al heel wat…

De Getevallei maakt deel uit van het grotere Hageland en is een klein maar fijn onbekend stukje Vlaanderen. Twee dagen stapten we op het wandelnetwerk en verloren daarbij nooit de kerktoren van Zoutleeuw uit het oog. Of toch bijna!

Voor een aquarelliste is de Famenne een onuitputtelijke inspiratiebron. De wandelende fotograaf kan hier fotowedstrijden winnen. Maar die laatste mag het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Want een meester-schamateur kan zijn pad kruisen.