Artikeldatabank

In 2021 strooide corona meer dan één keer roet in mijn eten. Tot twee keer toe plande ik een week vakantie, die door coronamaatregelen en lockdowns uitdraaide op een week thuisblijven. Die pech zette mij aan om GR-routes in mijn omgeving te ontdekken. Zo kwam het dat ik na de Streek-GR Dijleland in de late herfst ook mijn tanden zette in de Streek-GR Hageland.

Er werd een indian summer aangekondigd, dus twijfel ik niet lang. Op vrijdagochtend rijd ik na een fijn ontbijt met het gezin naar Beforterheed, net boven Beaufort. De route die ik zal volgen is grotendeels gebaseerd op bestaande wandelroutes, met her en der een niet gemarkeerd stukje, kwestie van het een beetje uitdagend te maken.

Onze slaapplek voor één nacht is een stokoude, maar helemaal opgeknapte hoeve in het centrum van Millen, vlak bij de taalgrens. Robert en Jana van hoevehotel De Zwarte Stok zijn al meer dan 25 jaar gewoon om wandelgasten te verwennen en GR-verhalen met hen uit te wisselen.

Nadat Cynthia, Louis (7 jaar) en ik enkele luswandelingen in het Hunsrück middelgebergte verkenden, gaan we op pad voor een microavontuur. Het doel is overnachten op een uitkijktoren. Zo gezegd zo gedaan, maar eerst moet er natuurlijk gewandeld worden.

Als je in het Parc Naturel Régional Scarpe-Escaut rondwandelt zijn de koers en de steenkoolmijnen nooit ver weg. In de ‘Hel van het Noorden’ geldt de wet van de sterkste, en het wapen kan zowel een microscopisch klein, niet-levend deeltje zijn als een hele biotoop. Of desnoods een spijker.

De Hoge Venen, het dak van België, de waterspons die voortdurend haar water loslaat, dat is waar de 155 km lange GR 573 om draait. Overal borrelt, schuimt, stroomt, kabbelt en klatert het bruine veenwater zich een weg door enkele van de mooiste en wildste rivier- en beekvalleien die ons landje rijk is. We doorlopen het volledige traject en gaan wat dieper in op twee etappes.

Een kramiek met boerenboter was er niet bij. In het Rozemarijnstraatje kwam ik helaas een halve eeuw te laat. Om op de heilige Rochus een beroep te moeten doen was ik gelukkig drie eeuwen te laat. Maar in de Wellemeersen kwam na twintig jaar een pendelaarsdroom tot leven.

Als je gewoon op stadsbezoek bent neem je de lift om af te dalen en weer op te stijgen uit de vallei. Maar dat doen wij niet. We zijn immers ‘op tocht’ in de stad. En in Luxemburg-stad horen daar veel steile trappen, loopbrugjes en een sentier en corniche bij.

Voor wie GR 20 te hoog, te lang of te moeilijk vindt, zijn er natuurlijk nog heel wat andere wandelmogelijkheden in Corsica. Na enkele dagstappers naar de Cascades des Anglais, door de Tavignanokloof en in het Forêt d’Aitone zijn ook wij overtuigd van de natuurpracht van dit eiland. Ooit komen we er graag terug.

Mijn kinderen wandelen niet echt graag, maar de jongste van 9 ging volledig overstag toen ik haar een micro-avontuur in de vrije natuur voorstelde. Niet te ver en met hier en daar een verrassing of een opdracht. Als klap op de vuurpijl gingen ook de neefjes mee.

Is er in een havenstad als Rotterdam plaats voor wandelaars? Christina Bloem ging op onderzoek en ontdekte tussen de appartementen en industriële bouwwerken een groene corridor met grote en kleine parken en zelfs een paar natuurgebieden. Een langeafstandswandeling in de stad.

Vijftig jaar geleden loste ons land zijn greep op Belgisch Congo en werd het land onafhankelijk. In en rond onze hoofdstad vind je nog vele sporen uit die koloniale periode. Tom Langmans ging langs Brusselse GR-paden op speurtocht naar ons Congolees erfgoed.

De Westhoek mag dan grotendeels biljartvlak zijn, de duinen rond Koksijde vormen stevige kuitenbijters! De Hoge Blekker, de hoogste van het land, beklim je niet zomaar. Verder vallen er achter het strand tal van natuurgebieden en een beroemde duinenabdij te ontdekken.

De streek rond het grote Netedorp Duffel heeft verrassend veel te bieden. Je vindt hier een rijkdom aan groene kasteeldomeinen en natuurgebieden en Duffel zelf heeft heel wat cultuur in petto. De oude spoorwegbeddingen vormen ideale paden voor de wandelaar en GR 12 Amsterdam-Parijs zet je op weg!

In Tessenderlo, het meest westelijke puntje van Limburg, strekt zich tussen de rivieren de Grote Laak en het Zwart Water een mooi wandelgebied uit. Je vindt er de typische Kempense mix van heide en bossen, in de natuurreservaten Asdonk en Gerhagen en langs de Rodenberg en de Houterenberg.

Wandelaars hebben aan beide zijden van de Belgisch-Luxemburgse grens een ruime keuze aan paden. De ‘Traversée des Pays et des Âges’ is daar in 2008 aan toegevoegd met een specifiek doel: een beter begrip van de cultuurhistorische achtergrond van het landschap.

Zin in een stevige wandeling onder de zeespiegel? Op een plek waar lang geleden veel bloed vloeide in een heuse veldslag tussen Gentenaars en Bruggelingen? Dan moet je naar de meersen van het Beverhoutsveld.

Het gebrom van de auto die ons aan de abdijgebouwen van Val-Dieu heeft afgezet, verdwijnt achter de bocht. Het is een kille en nog grijze ochtend in juni. We staan op het beginpunt van de Chemin des Echaliers, klaar voor een tweedaagse tocht door het land van Herve en de vallei van de Vesder.

Tijdens een kort verblijf in Oman konden we even proeven van de wandelmogelijkheden in dit uitgestrekte sultanaat. In het Hajar-gebergte liepen we langs eeuwenoude dorpen, groene terraslandschappen en duizelingwekkende kloven. De ons zo bekende rood-witte tekens worden hier aangevuld met sprankelend geel – de kleur van de alomtegenwoordige zon…

Uit nostalgie keek ik ernaar uit om nog eens in de buurt van het meer van Robertville te gaan wandelen. Een mooie streek waar ik jaren terug als Chirojongen in de Warche speelde. Dit keer is het aan Louis, onze zoon van 13 maanden, om in het water te spelen.