Artikeldatabank

Aanleiding voor mijn tocht is een voordracht over het oude Hertogdom Limburg in de bibliotheek van Kerkrade. Als Brabander voel ik me haast persoonlijk schuldig voor de Slag bij Woeringen en de verovering van het hertogdom door de Brabanders. Misschien kan ik die geschiedenis wandelend en schrijvend een beetje goedmaken…

Het zat er al langer aan te komen, en de voorbije lente was het eindelijk zo ver: een staptocht in het Midden-Oosten. Een begeleide trekking in Palestina bleek zeer duur, dus werd het Israël. Wij komen snel te weten dat de ‘Israel National Trail’ een tocht is van 2 à 3 maanden over de hele lengte van het land. Zeg maar de ‘GR van Israël’ dus.

Kanalen speelden een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de Kempen. In 1846 begon men het Kempens Kanaal te graven om het chronische watertekort in de streek te verhelpen. Met de latere zijkanalen ontstond een net van waterwegen, waarvan het Albertkanaal de jongste en belangrijkste is. Het gehucht Bouwel, deelgemeente van Grobbendonk, ligt vlakbij de samenvloeiing van beide kanalen.

Geen berg in de zuidwestelijke Italiaanse Alpen die meer tot de verbeelding spreekt dan de Monviso. De Romeinen hadden er al een naam voor – Mons Vesulus – en dachten dat het de hoogste berg van de Alpen was. Niet verwonderlijk, want met zijn 3841 meter steekt de Monviso hoog boven de omliggende bergen uit.

Vier dagen verlengd weekend is voor Katrijn en Steve het perfecte excuus om de oversteek te maken naar een Zwitserse Alpentop. Getuige daarvan de cover van deze Op Weg. Maar voor hen is het slechts een aanloop naar meer. Naar hoger, uitgestrekter, ongerepter.

Honderd jaar geleden werd in het Zwitserse kanton Graubünden de hoogste treinverbinding van de Alpen gerealiseerd. Vandaag slingeren de rode treinen van de Albuli-Berninalijn zich nog steeds door het ruwe berglandschap, maar is er ook een alternatief: een prachtig langeafstandswandelpad. En ja, ook dat stopt in alle stationnetjes!

Juni 2010. Terwijl België zijn verkiezingskoorts uitzweet, teistert een lagedrukgebied een groot deel van Europa, waaronder Zuid-Frankrijk. De honger naar de bergen is echter te groot om de geplande huttentocht af te blazen. Relaas van zeven dagen genieten van bergen vol mist, regen en sneeuw.

Binnenkort rolt hij van de persen: de nieuwe Dagstappergids Frans-Vlaanderen, goed voor vijftien luswandelingen vlak over de Franse grens. Wij verkenden alvast de prachtige kliffen en stranden en kunnen getuigen van alweer echt GR-vakmanschap.

Vertrekpunt van mijn trektocht is Reus. Om wat heroïek in de tocht te krijgen heb ik gekozen voor een aantal GR-paden, met als ‘heilig’ einddoel de berg Montserrat. Catalonië heeft een uitgebreid GR-netwerk, maar topogidsen vind ik helaas niet. Hopelijk is de topografische kaart, waar de GR-paden wel opstaan, voldoende.

5 september 2011. We trekken met de trein naar Pieterburen, helemaal in het noorden van Nederland. Hier vertrekt het Pieterpad, het langste wandelpad van Nederland. Eindpunt is het meest zuidelijke punt van Nederland, de Sint-Pietersberg bij Maastricht. Aangezien we nog even tijd hebben, bezoeken we in Pieterburen de zeehondencreche. Leuke diertjes, die daar goed verzorgd worden wanneer ze aanspoelen of hun moeder verloren zijn.

Wat in Vlaanderen een GR is, noemen ze in Duitsland een steig. Sommige regio’s bouwen voort op die langeafstandspaden en ontwikkelen lusvormige dagtochten. Deze ‘premiumwandelingen’ zijn perfect te vergelijken met onze dagstappers. Op Weg ging op verkenning in Hessen, in het dal van de Werra.

Heb je het over het Circuit des 25 Bosses? Dan spreek je met twee woorden: klimmen en dalen. Want dit is geen rechttoe rechtaan wandeling. Het pad kronkelt voortdurend tussen, over en onder de rotsen. ‘Een uitdagende wandeling voor getrainde benen’, zo lezen we in de gids. Helemaal waar! Reken op vijf uur, zonder pauzes, voor iets meer dan 14 kilometer flink doorstappen. Maar grillige rotspartijen, zeeën van wit zand en weergaloze vergezichten over het Forêt de Fontainebleau maken de inspanning meer dan goed.

Het Rilamassief ligt in het grootste natuurpark van Bulgarije en is het dak van de Balkan. Er zijn tal van prachtige winterroutes, maar kennis van lawines is vereist en goed materiaal is onontbeerlijk.

Dat de spoorlijn in het Kylldal mogelijkheden biedt voor een fraaie lijnwandeling, kon je al in het februarinummer van Op Weg lezen. Maar het traject en zijn treinen kunnen ook ingezet worden door fietsers. De fietsvriendelijke Deutsche Bahn, die hier geen toeslag voor tweewielers vraagt, nodigt hiertoe beslist uit.

Reizen zit Tine Luyten in het bloed. Bij voorkeur naar verre landen. Vooral Latijns-Amerika heeft haar hart gestolen. Een passie die ze vorig jaar in Guatemala deelde met acht mensen met een verstandelijke beperking. Met de beklimming van een vulkaan als hoogtepunt.

Het magische avondlicht rond de berghut van Landmannalaugar zorgt voor een onwezenlijke sfeer. Verwonderd en geïmponeerd zetten we de eerste stappen in een overweldigende en surrealistische IJslandse sneeuwwoestijn.

Het Sentier pédestre de l’Ourthe et de Néblon is een vrij onbekend langeafstandswandelpad in de provincie Luik. De route heeft een lusvorm, je kan dus overal starten. Wij deden dat bij Tilff in de Ourthevallei.

Met de kinderen de bergen in trekken, het zijn mooie herinneringen. Maar kijk, de tijden komen weer. Enkele maanden geleden begon Saar, ons oudste kleinkind, aan mijn mouw te trekken. Ze is zes en sportief, dus waarom niet. Bestemming werd de Sierra de Tramuntana in Mallorca.