Artikeldatabank

In een rotvaart zoeft de hogesnelheidstrein mij van Tanger naar Marrakesh. De bus brengt me rustig verder tot Agadir, waar ik mijn kameraden uit België ontmoet. Samen trekken we vijf dagen door de Anti-Atlas, het zuiden van het Atlasgebergte.

Wisselvallig weer is de normaalste zaak van de wereld op de Lofoten, een eilandengroep voor de Noorse kust. Maar zelfs het vriendelijke oude dametje dat het enige winkeltje/cafeetje in Å openhoudt, klaagt steen en been: “Zoveel regende het nog nooit.”

“Ik ben nog jong, ik heb geen wandelstokken nodig.” We horen het regelmatig, maar klopt die uitspraak wel?

De GR 54 omcirkelt het bergmassief de Écrins in de Franse Alpen. Begin september laten wij ons er charmeren door de hoge pieken, marmotten en gemzen. We leren ook dat hongerige Britten niet bijten, maar steekvliegjes wel.

Het is best vreemd, zo’n driehoekig plateau dat 50 m boven de rest van Vlaanderen uitsteekt. Waarom zijn de Hoge Kempen eigenlijk zo hoog? De verklaring zit hem in de opmerkelijke geologische geschiedenis van deze prachtige wandelstreek. En die begint bij de ijstijden …

Alan Graham had een droom: een pelgrimstocht uitstippelen om zijn patroonheilige te eren. Vele prospecties en vergaderingen later staan ook wij in het kleine maar leuke stadje Armagh aan de start van zijn en onze persoonlijke bedevaart.

De Streek-GR Groene Gordel leidt je in een lus door de Groene Rand rond Brussel. De stad is nooit ver weg en toch is het volop genieten van rust en natuur, gevarieerde landschappen, verrassende monumenten en tradities.

Omdat een deel van onze familie er woont, waren we al vaker in Zuid-Afrika. Afgelopen zomer trokken we er met drie generaties naartoe – twee grootouders, vier kinderen en drie kleinkinderen – om het Pondo Trail te wandelen, een vierdaagse tocht langs de Wildkust in de Oostkaap.

140 km op de GR 1 tussen Olite en Bolea: wat een mooi stukje Spanje! Waarom komen er hier niet meer wandelaars? Is het omdat de voorzieningen schaars zijn? Of is het net andersom? Ik ben haast niemand tegengekomen, dus wandelde ik alleen met mezelf.

Op 1 januari 2025 fusioneren Tongeren en Borgloon tot één gemeente. Een economisch-politieke kwestie. Maar historisch en toeristisch verbindt deze fusie het Romeinse Tongeren met het middeleeuwse Graafschap Loon, en ook wandelen tussen beide steden biedt tal van mogelijkheden.

Als je man zes jaar na datum je verjaardagscadeau aflevert, dan moet hij uit zijn pijp komen. Dat onder het cadeaulint een berghuttentocht zou zitten, was al lang geen surprise meer, maar het was wachten tot we onze kroost ergens konden onderbrengen. De bestemming kiezen was een fijn taakje voor een winteravond. Mijn reisorganisatietalent liet zijn oog vallen op de Tour des Combins, een lus rond de Grand Combin en zijn hoge buren.

In de Wunderkammer Residence in Deurle, met zicht op een bocht van de Leie, schrijf ik dit verslag vanonze Oostenrijkse huttentocht. Het ‘zwarte huis’ is een kunstwerk van Hans Op de Beeck en diende tot voor kort als schrijversresidentie, waarbij je door het grote panoramische raam als een vergezicht uit de renaissance uitkijkt op de meanderende Leie.

Toen ik eind 2021 in het wandelnieuws van Op Weg een kort stukje las over de nieuwe gids van het Dutch Mountain Trail en zijn Seven Summits, zag ik meteen een mooie uitdaging. Niet veel later lag het boekje op mijn keukentafeltje te blinken. Bleef de vraag: wie wil er mee?

Is het mogelijk om van thuis uit een hele GR in aparte dagtochten te wandelen zonder gebruik te maken van een auto? De vraag stellen is ze beantwoorden. Het dichtst bij mijn thuisbasis passeert de GR 122. Het startpunt van deze GR ligt in Hulst, het eindpunt in Kluisbergen. Tussen nieuwjaar en half maart – winter én lente – wil ik het volledige traject afwerken.

Tijdens de Dag van de Trage Weg kan je volop genieten van wandelingen en rondleidingen die het belang van trage wegen extra in de verf zetten. Een belang dat wij maar al te goed kennen, want onze GR’s maken natuurlijk zoveel mogelijk gebruik van trage wegen. Als Grote Routepaden ijveren we dan ook mee voor de erkenning van deze wegen, zodat die ook in de toekomst voor iedereen toegankelijk blijven. We spraken met Gregor Dirven één van onze Vlaams-Brabantse vrijwilligers over hoe hij dat aanpakt.

Midden in het Oude Land van Loon, de huidige provincie Limburg, ligt de voormalige abdij van Herkenrode. De rijke koordames van deze abdij bezaten uitgestrekte landerijen verspreid over de hele provincie. Eén van de mooiste gebieden die bewaard bleven, ligt op 3 km van de abdij. Een aaneengesloten gebied van bossen, velden en weides, rijk aan fauna en flora: de Herkenrodebossen.

“We willen onze eigen sterktes en zwaktes ontdekken, mensen ontmoeten en genieten van de natuur. We willen onszelf en elkaar beter leren kennen. Maar we willen vooral ‘de vergeten geschiedenis’ van vele Belgische vluchtelingen verbinden aan onze eigen geschiedenis.”

Onze zoon vond de liefde en bezegelde dat met een uitbundig trouwfeest in het zuiden van Polen. Ons besluit was vlug genomen: op de terugweg zouden we even afwijken van de snelweg om te gaan wandelen op de Malerweg. Goed om te herstellen van de feestdagen ervoor …